Doświadczenie Oersteda - w roku 1820 Hans C.Orested (1777 - 1851) odkrywa iż przepuszczając prąd elektryczny (otrzymywany za pomocą znanych już wtedy ogniw galwanicznych) w przewodniku położonym nad igiełką magnetyczną zauważamy jej wychylenie.
Jego doświadczenie rozpoczęło się podczas wykładu o elektryczności. Żeby zademonstrować studentom wydzielanie się ciepła podczas przepływu prądu o dużym natężeniu, Oersted podłączył do baterii elektrycznej długi przewód. W tym momencie leżący niedaleko kompas przestał wskazywać północ. Profesor wywnioskował z tego, że przepływający prąd elektryczny wytwarza pole magnetyczne, które wpływa na zachowanie kompasu. Dalsze obserwacje wskazały, że igła wychyla się zawsze w tę samą stronę dla prądów płynących w tym samym kierunku. Okazało się również, że poziom wychylenia zależy od natężenia prądu płynącego w przewodniku. Prądy o małym natężeniu powodują małe wychylenie igły, zaś te o dużym natężeniu powodują jej prawie prostopadłe ustawienie.
Linie pola magnetycznego wytworzone przez przewodnik z płynącym prądem:
1) leżą w płaszczyźnie prostopadłej do przewodnika
2) mają kształt okręgów współśrodkowych z przewodnikiem
3) zwrot zgodny z regułą prawej dłoni lub regułą korkociągu
Bardzo ciekawie napisane. Jestem pod wielkim wrażaniem.
OdpowiedzUsuń