Siła Lorenza i elektrodynamiczna

Siła Lorenza- siła jaka działa na cząstkę obdarzoną ładunkiem elektrycznym poruszającą się w polu elektromagnetycznym. Wzór podany został po raz pierwszy przez Lorentza i dlatego nazwano go jego imieniem.

Wzór określa, jak siła działająca na ładunek zależy od pola elektrycznego i pola magnetycznego (składników pola elektromagnetycznego):

gdzie:

F- siła (w niutonach),

E – natężenie pola elektrycznego (w woltach / metr),

B – indukcja magnetyczna (w teslach),

q – ładunek elektryczny cząstki (w kulombach),

v – prędkość cząstki (w metrach na sekundę),

× – iloczyn wektorowy.

Terminem siła Lorentza określa się czasem samą składowa magnetyczną tej siły

Siła elektrodynamiczna (magnetyczna) - siła, z jaką działa pole magnetyczne na przewód elektryczny, w którym płynie prąd elektryczny.

Na umieszczony w polu magnetycznym prostoliniowy przewodnik o długości l, przez który płynie prąd o natężeniu I, działa siła F, której wartość określa wzór:

Kąt α jest to kąt między kierunkiem przepływu prądu a kierunkiem linii pola. Kierunek siły jest prostopadły do linii pola magnetycznego i przewodu. Zwrot siły określa reguła lewej dłoni.

Zapisany wektorowo:

B - indukcja magnetyczna charakteryzuje pole magnetyczne. Jednostką indukcji magnetycznej jest tesla (T).

Zjawisko oddziaływania pola magnetycznego na przewodnik skutkuje też wytwarzaniem prądu w trakcie jego przemieszczania w polu magnetycznym. Napięcie elektryczne wytwarzane w ten sposób jest nazywane siłą elektromotoryczną indukcji.

Animacja przedstawiająca Siłę Lorenza